Struktura katalogów w aplikacji

Przyjrzyjmy się zawartości katalogów naszej aplikacji.
Katalog src zawiera klasy które będziemy tworzyć do obsługi działania naszego programu, przykładowo klasy aktywności.
Katalog gen zawiera elementy wynegerowane przez kompilator. Położenie elementów określamy w plikach Xml, zasoby typu obrazki czy dźwięki będziemy wrzucać jako pliki. Program po skompilowaniu nie będzie zawierał tych elementów w postaci plików takich jakie wrzucimy, a pod postacią pliku R.java który jest zrozumiały dla środowiska uruchomieniowego. Generalnie zawartości tego katalogu nie powinniśmy modyfikować.
Katalog bin zawiera skompilowane klasy i naszą aplikację w postaci gotowego archiwum aplikacji – apk. Zawartości tego katalogu też nie ruszamy.
Katalog libs zawiera niezbędne do działania programu biblioteki. Możemy tam wrzucić np. jary google maps jeśli będziemy z nich korzystać.
Katalog res (od resources) wszystkie statyczne zasoby – obrazki, pliki dźwiękowe, video etc.
Widzimy też „wolno leżący” plik AndroidManifest.xml w którym znajdują się ustawienia takie jak określenie która aktywność (ekran) jest głowna, własności całej aplikacji jako takiej (typu ikonka etc), uprawnienia jakie są wymagane przez program (np. do korzystania z internetu czy odbiornika GPS).

 

Przyjrzyjmy się jeszcze zawartości katalogu res. Cokolwiek wrzucisz do tego katalogu, stanie się do zasobem widocznym i dostępnym z dowolnego miejsca aplikacji. To właśnie tutaj powinny trafić wszystkie obrazki, filmiki etc. Katalogi drawable-xxxxx są przeznaczone na obrazki. Jest ich kilka bo możemy mieć kilka wersji tego samego obrazka dla różnych rozdzielczości. Nazwy są dosyć intuicyjne – do katalogu drawable-ldpi wrzucamy obrazki przeznaczone dla małych rozdzielczości - low dot per inch. Do drawable-hdpi wrzucamy obrazki przeznaczone dla dużych rozdzielczości - high dot per inch. W katalogu layout mamy pliki xml określające wygląd poszczególnych aktywności. W katalogu menu mamy pliki określające wygląd menu na różnych ekranach.

 

W katalgou values mamy np. plik strings.xml. Tutaj określamy wszelkie napisy które pojawiają się w aplikacji. Napisy takie można oczywiście ustawiać i w kodzie javy, jednak jeśli będziemy je umieszczać w tym pliku, będzie nam łatwiej później zarządzać napisami mając je w jednym miejscu. Przechowywanie napisów w osobnym pliku XML ma szczególne znaczenie dla wygody późniejszej internacjonalizacji programu.